برنج ایرانی، هم از جهت مناطق زیر کشت و هم از نظر طعم و بو تنوع زیادی دارد. برنج صدری در گیلان و برخی مناطق کشور کشت میشود. پروتئین این برنج زیادتر از بقیه برنج‌هاست و اگر بین دو دست بمالید چربی آن را حس می‌کنید. هاشمی، دم‌سیاه، دم‌سفید، دم‌زرد، دم‌سرخ، سالاری، حسن سرایی، علی کاظمی، و شاه پسند از انواع برنج صدری است.
برنج طارم که مبدأش مازندران است، از صدری کوتاه تر و چاق‌تر است ولی تقریباً همان چربی صدری را دارد. این نوع برنج ساعت‌ها پس از پخت، خوب و نرم می‌ماند. دیلمانی، رشتی، امیری، محلی، موسی، سنگ، اهلمی، عنبربو (که در لرستان، اصفهان، خوزستان و فارس هم کشت میشود و به چمبا معروف است)، حسنی، غریب، محمدی، گرده، و بینام، برخی از انواع برنج طارم است.
البته از طریق دورَگه‌گیری دو نوع برنج خوب، برنج‌های دیگری نیز به دست آمده است که کشت میشود. خزر، فجر، نعمت، ندا، هراز و شفق، برخی از این برنج‌های جدید هستند که نسبت به اصل خودشان، عطر و طعم کمتری ولی پرمحصول، خوش‌پخت و خوش‌خوراک‌اند.
درباره این سایت